De oprichting van SVL

Voor het 50-jaar jubileumcomité. Ik had toegezegd een stukje te schrijven over de oprichting van SVL. Welaan hier volgt het:

Zo is het begonnen. Er was in de jaren vijftig in Langbroek al een tijdje een clubje van enthousiaste jonge kerels die voetbalden. Officieel was er geen vereniging en geen aan de eisen van de voetbalwet voldoend speelveld. Ze oefenden en speelden onderlinge partijtjes op een stuk nog braak liggend bouwterrein of, en dat was veel interessanter, bij een naburig clubje. Natuurlijk waren er al langer stemmen opgegaan om een echte club op te richten en toen in juni 1961 enkele prominenten in het dorp de koppen bij elkaar hadden gestoken, werd er een vergadering in het toenmalige Verenigingsgebouw uitgeschreven.

Wij van de volleybal gingen er ook heen, want we vonden dat het dan maar gelijk een sportvereniging moest worden met voetbal, volleybal en gymnastiek. Voor die laatste tak was ook al enige tijd belangstelling. Tijdens die vergadering bleek een en ander goed voorbereid, want de voorzitter kwam gelijk met datzelfde idee en men bleek daarvoor al conceptstatuten te hebben meegebracht die uitgebreid behandeld werden en waar bijna geen commentaar op bleek te zijn. Nee, de mensen in de overigens zo goed als volle zaal waren enthousiast en men was al snel toe aan het kiezen van een bestuur. Meneer Arendz die de vergadering voorzat, kondigde aan dat hij en zijn twee kompanen die ook achter de tafel zaten, bereid waren om daar deel van uit te gaan maken en dat er volgens hem nog vier mensen bij zouden moeten. “Ik ben,” zei hij, “laten we maar zeggen, ‘Algemeen’, mijn linkerbuurman de heer Hardeman en mijn rechter buurman de heer van Rooijen willen zich om de voetbal bekommeren, dus ligt het voor de hand dat we nog graag wat mensen zouden willen hebben die er voor de gym en de volleybal in plaatsnemen. Bovendien moeten kandidaten zich realiseren dat straks bij de functieverdeling binnen het bestuur de taken van secretaris en penningmeester ingevuld zullen moeten worden. Wie voelen zich geroepen om deze club van de grond te krijgen?”

Ik vond dat ik me als vertegenwoordiger van de volleybal moest opgeven en ook de andere drie mensen waren gauw gevonden. Een van de redenen dat ik me zo snel op had gegeven was dat ik die voorzitter wel mocht. Die man sloeg spijkers met koppen; die kwam vast uit het bedrijfsleven. Maar wie was hij eigenlijk? In Langbroek kende je gewoonlijk iedereen, maar ik had deze man nog nooit gezien. Woonde hij wel in Langbroek? Ik vroeg zo links en rechts van me aan anderen of die hem kenden en er was er één die wist dat hij nog niet zolang ‘daar in die witte bungalow aan de Doornseweg’ woonde. Hij kwam uit Bunnik en was daar ook jaren voorzitter van een sportclub geweest. Aha, dat was het dus en ik vroeg me nog wel af wie hem dan voor deze klus had weten te strikken. Maar daar zou ik nog wel achter komen. De vergadering was afgelopen en de mensen die het bestuur zouden gaan vormen werden ter kennismaking naar voren geroepen, waar toen een datum voor de eerste officiële bestuursvergadering werd geprikt en gevonden. Langbroek was een vereniging rijker. Toen enige tijd later tijdens die bestuursvergadering de functies werden verdeeld, werd mij gevraagd om het penningmeesterschap op me te nemen en ik heb dat ook toegezegd. Wie de andere taken precies kregen weet ik na 50 jaar niet meer. Wel dat ik negen jaar lang de centen heb mogen tellen en beheren.

Dat was het begin dus. Nu na 50 jaar kan ik, als ik om me heen kijk, niet anders dan mijn bewondering uitspreken voor wat er in de jaren tot stand is gebracht en ik feliciteer SVL dan ook hartelijk met dit jubileum.

Thijs van de Pavert.